پایگاه خبری مطبوعات فارس به نقل از روابط عمومی پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، پنجشنبه در مطلب ارسالی خود افزوده است: نسخه فارسی باستان این کتیبه پیش از این چهارم بهمن ماه ۱۳۴۵ در فاصله ۱۷۰۰ متری شمال صفه تخت جمشید در کنار جاده کشف شده بود.
بر این اساس، مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید اعلام کرد: پژوهشگران پس از انجام مطالعات مقدماتی بر روی این اثر در مخزن موزه تخت جمشید متوجه شدند قطعه مذکور حاوی بخشی از نسخه عیلامی کتیبه‌ای از خشایارشا هخامنشی موسوم به کتیبۀ XPl است.
حمید فدایی افزود: مرکز پژوهش‌های کتیبه‌شناسی پایگاه میراث جهانی تخت جمشید که به منظور مستندنگاری و بررسی مجدد این آثار تشکیل شده است، با همکاری دیگر کارشناسان در تلاش است بخش بزرگی از این میراث زبانی را (بویژه کتیبه‌ها و الواح میخی) را اطلاع رسانی کند.
قطعه‌ای از نسخه عیلامی کتیبه سنگی خشایارشا در تخت جمشید کشف شد
سهیل دلشاد متخصص زبان‌های باستان و مشاور حوزه کتیبه شناسی پایگاه تخت جمشید نیز در همین باره اعلام کرد: نسخه فارسی باستان این کتیبه در چهارم بهمن ماه ۱۳۴۵ در فاصلۀ ۱۷۰۰ متری شمال صفه تخت‌جمشید در کنار جاده کشف شده و توسط شادروان بدرالزمان قریب گرکانی استاد وقت رشته زبان‌های باستانی دانشگاه شیراز مطالعه و منتشر شده بود.
این متخصص زبان های باستانی افزود: بخش بزرگی از متن این کتیبه در حقیقت یک نسخه از کتیبه داریوش نخست بر روی آرامگاه وی در نقش رستم (در دو طرف ورودی آرامگاه) است و قطعاتی از این کتیبه در دوران کاوش‌های هرتسفلد در محوطۀ موسوم به فرته‌داران کشف شده بود.
وی ادامه داد: یکی از نخستین کتیبه‌های هخامنشی که توسط پژوهشگران ایرانی مطالعه و منتشر شد، نسخه فارسی باستان کتیبه مذکور بود و اکنون نیز پس از حدود ۵۵ سال، قطعه حاوی نسخه عیلامی این کتیبه نیز برای نخستین بار توسط پژوهشگران ایرانی کشف شد.
دلشاد گفت: وجود تعداد بالا و متنوعی از قطعات حاوی خط میخی از دوران هخامنشی و پیشا هخامنشی در مخزن موزه تخت جمشید و همچنین وجود کتیبه‌های متنوع از دوران هخامنشی تا معاصر در سرتاسر محوطه‌های تخت جمشید و نقش رستم، این مجموعه را تبدیل به یکی از غنی‌ترین مجموعه‌های دنیا از نقطه نظر کتیبه‌شناسی نموده است.
مجموعه تخت جمشید به یادگار مانده از دوران هخامنشیان و ثبت شده در فهرست جهانی یونسکو در ۵۵ کیلومتری شمال شیراز و در محدوده شهرستان مرودشت قرار دارد.
خشایارشا اول، پنجمین فرمانروای هخامنشی بود.
به گفته دکتر علیرضا عسکری چاوردی باستان شناس و استاد دانشگاه شیراز، هخامنشیان از حدود سال ۷۰۰ پیش از میلاد در جنوب غربی ایران بنیان اولیه حکومت خود را در ارتباط با مادها و ایلامی‌ها شکل دادند. در سال ۵۵۹ پیش از میلاد کوروش بزرگ سیستم حکومت را رسمیت بخشید و سپس این حکومت با پادشاهی داریوش یکم تا اردشیر سوم تداوم یافت و پس از آنها سر انجام با داریوش سوم و اردشیر چهارم در سال ۳۲۸ پیش از میلاد پایان یافت. هخامنشیان در این مدت، بر ۱۲۷ ولایت در محدوده ۳۴ ساتراپی از مصر تا هند حکومت راندند و هسته اولیه سرزمین ایران را بنیان نهادند. این ساتراپی‌ها ماد، خوزستان، پارس، پارت، بابل، هرات، بلخ، خوارزم، سُغد، قندهار، سوریه (آشور)، عربستان، اتیوپی (حبشه)، مصر، لیبی، دریای مدیترانه، فلسطین، غزه، لبنان، ترکیه، کاپادوکیه، لیدیه، آتن، لیکیه، کاریه، فریژیه، ایونیه، ارمنستان، قفقاز، ایبریا، گرجستان و ارمنستان، تمام سرحدات شمالی فرات، کوماژان، سارد، خلیج فارس و هند را در برمی‌گرفت و این سرزمین‌ها را تسلط و فرمانروایی ایرانیان قرار می‌داد.
برچسب ها :