مطبوعات فارس/ به نقل از آی ای، بازسازی و احیای پوست در یک پستاندار بالغ مانند ما به عنوان یک انسان، امری نیست که همیشه ممکن باشد و به همین دلیل، دانشمندان به دنبال ساخت و توسعه پوشیدنی‌ها و سایر ابتکارات و اختراعات بوده‌اند تا این کار را برای ما انجام دهند.
به عنوان مثال، یک زیست چاپگر که برای کمک به بهبود زخم‌ها، در محل زخم، پوست چاپ می‌کند یا یک مکعب چاپ سه‌بعدی شده که به ترمیم استخوان‌ها و بافت‌های نرم کمک می‌کند.
اما دانشمندان همچنین تلاش کرده اند تا به درون بدن نگاه کنند و آنچه را که بدن ما به صورت طبیعی به این منظور می تواند ارائه دهد، کشف کنند. اکنون تیمی از دانشمندان دانشگاه ایالتی واشنگتن(WSU) موفق به بازسازی پوست بزرگسالان شده است که دقیقاً مانند یک نوزاد تازه متولد شده عمل می کند.
این کشف ممکن است پیامدهای مثبتی برای درمان بهتر و سریع‌تر زخم های پوستی و همچنین به حداقل رساندن روند پیری داشته باشد.
محققان در این مطالعه، نوعی کلید مولکولی را در پوست موش های نوزاد کشف کردند که وظیفه ایجاد فولیکول های مو را در هفته اول تولد موش ها بر عهده دارد. به طور معمول، هنگامی که پوست کاملاً شکل می گیرد، یعنی وقتی موش ها به بزرگسالی می رسند، این کلید مولکولی خاموش می شود و در مورد انسان هم همین اتفاق می افتد.
محققان این مولکول را در موش های بزرگسال روشن کرده و دریافتند که این کار باعث می شود زخم های پوستی آنها بدون بر جای ماندن اثری از زخم، بهبود یابد و منجر به رشد مجدد مو در آن ناحیه می شود و حتی امکان "مو شقی" یا مو به تن سیخ شدن را دوباره فراهم می کند. گفتنی است که مورد آخر تاکنون در پوست زخم شده در بزرگسالان امکان پذیر نبوده است.
مو به تن سیخ شدن به برجسته شدن محل رویش مو در سطح پوست فرد اشاره دارد و معمولاً هنگامی که یک فرد تجارب قوی و احساسات شدید مانند ترس و شادی و سرخوشی یا انگیختگی جنسی را تجربه می‌کند، رخ می‌دهد. ایجاد این نوع برجستگی بر روی پوست در انسان تحت استرس است که به عنوان یک پاسخ تحریکی در نظر گرفته می‌شود و احتمالاً ریشه در ویژگی‌های تکاملی نوع بشر دارد. یک امکان محتمل برای آن این است که با افزایش مقدار هوای به دام افتاده در سطح بیرونی پوست مملو از موی نیاکان بشر عاملی برای بزرگتر و تهاجمی تر به نظر رسیدن آنها برای ترساندن شکارچیان بوده است.
"رایان دریسکل" استادیار دانشکده علوم زیستی مولکولی WSU و عضوی از تیم تحقیق، این ایده را با بررسی پوست نوزادان تازه متولد شده و ظرفیت ترمیم پوست آنها گرفت.
وی گفت: ما هنوز هم می توانیم برای الهام گرفتن به موجودات و ارگانیسم های دیگر نگاه کنیم، اما همچنین می توانیم با بازبینی خودمان، در مورد بازسازی چیزهای جدیدی یاد بگیریم.
این تیم از روش توالی RNA برای مقایسه ژن ها و سلول ها در پوست نوزادان و بزرگسالان استفاده کرد. با انجام این کار، تیم تحقیقاتی یک فاکتور رونویسی پروتئین را کشف کرد که DNA را به هم پیوند می دهد و تعیین می کند ژن ها روشن یا خاموش شوند. این عامل "Lef1" نامیده می شود و به فیبروبلاست های پاپیلاری مرتبط است که سلول هایی هستند که هنوز در مراحل رشد خود قرار دارند و در لایه ای از پوست درست در زیر سطح پوست قرار دارند. این لایه پایینی همان چیزی است که پوست را فعال و شاداب و با ظاهر جوان به نظر می رساند.
محققان با فعال سازی "Lef1" در موش های بالغ دریافتند که جای زخم کاهش یافته و امکان بازسازی پوست وجود دارد و همچنین رشد مجدد فولیکول های مو امکانپذیر می شود.
این تیم تأکید می کند که قبل از اینکه این کار روی پوست انسان انجام شود، باید کارهای بیشتری روی این موضوع انجام شود. اما اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، این روش می تواند یک کشف فوق العاده مفید برای انسان های بالغ باشد.
این مطالعه در مجله eLife منتشر شده است.
برچسب ها :