پایگاه خبری مطبوعات فارس: محققان طی یک مطالعه جدید دریافتند، چرا بدن انسان فاقد مو است. طی این مطالعه به طور خاص دی ان ای ۶۲ حیوان مقایسه شده و مشخص شد در حالی که به نظر می رسد انسان ها دارای ژن های حاوی کد ویژه ای هستند که دستور یک پوشش کامل از موهای بدن را در انسان صادر می کنند اما روند تکامل، این دی ان ای را غیرفعال کرده است. همین اتفاق حداقل ۹ بار در برخی دیگر پستانداران از جمله در اجداد کرگدن ها، موش های صحرایی برهنه و دلفین ها رخ داده است.
به گفته تیم تحقیقاتی فوق، این اولین رویکرد در نوع خود محسوب می شود که می تواند در آینده به روش‌های بسیار بیشتری استفاده شده و مناطق ژنتیکی درگیر در پیشگیری از سرطان و طول عمر را تعریف کند.
ناتان کلارک، متخصص ژنتیک انسانی در دانشگاه یوتا در این رابطه گفت: ما رویکرد خلاقانه استفاده از تنوع زیستی برای یادگیری درباره ژنتیک خود را در پیش گرفته ایم. این مطالعات به ما کمک می کند تا مناطقی از ژنوم خود را مشخص کنیم که کمتر شناخته شده است. در حالی که پوشش موی بدن در گونه های مختلف پستانداران، مانند خز نرم گربه یا موهای ضخیم و درشت میمون، متفاوت به نظر می رسد، نحوه بی مو بودن انسان نکته ای عجیب است. به طور کلی انسان ها روی سرشان مو دارند اما میزان و تراکم مو روی بدنشان بسیار پراکنده تر بود و تقریبا در مقایسه با سایر پستانداران فاقد مو محسوب می شوند.
گفتنی است روندی مشابه انسان در روند تکاملی موجوداتی مانند فیل، دلفین و خوک نیز دیده می شود. لازم به ذکر است پستانداران بدون مو که محققان مورد مطالعه قرار دادند، دارای جهش در بسیاری از ژن‌های مشابه از جمله ژن‌هایی که رشد مو را تسهیل می کنند، بودند. این موارد شامل ژن هایی هستند که کدهای کراتین و سایر عناصری را که ساقه مو را ساخته و رشد مو را ایجاد می کنند، در بدن معرفی و فعال می کنند.
محققان طی این پژوهش و غربالگری های انجام شده همچنین ژن هایی را بدون نقش مشخص در رشد مو کشف کردند که به مجموعه جدیدی از ژن ها اشاره دارد که می توانند در رشد مو نقش داشته باشند.
کوالژک کلارک از محققان ارشد این تیم مطالعاتی در رابطه با یافته های فوق گفت: تعداد زیادی از ژن ها وجود دارد که ما چیز زیادی در مورد آنها نمی دانیم. ما فکر می کنیم که آنها می توانند در رشد و نگهداری مو نقش داشته باشند.
دانشمندان برای درک ریزش مو، ژن هایی را در حیوانات بدون مو جستجو کردند که سریع تر از ژن های موجود در حیوانات پرمو تکامل پیدا کرده اند.
کلارک در ادامه توضیحاتش گفت: از آنجایی که حیوانات تحت فشار تکاملی برای ریزش مو هستند، ژن‌های کد کننده مو از اهمیت کمتری برخوردار می شوند. به همین دلیل است که آنها سرعت تغییرات ژنتیکی را که توسط انتخاب طبیعی مجاز است افزایش می دهند. به این ترتیب برخی تغییرات ژنتیکی ممکن است مسئول ریزش مو باشند.
این تحقیق در نهایت می تواند منجر به ارائه راه های جدیدی برای بازیابی موها پس از طاسی، شیمی درمانی یا در افراد مبتلا به اختلالاتی شود که باعث ریزش مو می شوند.
شرح کامل این یافته ها در آخرین شماره مجله eLife منتشر شده است.
برچسب ها :