به گزارش نشریه ارتباطات ، اندرو کخ مدیر اجرایی مؤسسه گاردنر نوشت: «صحبت کردن و نوشتن درباره متاورس در سال ۲۰۲۲ بی شباهت به بحث درباره «اینترنت» در سال ۱۹۷۸ نیست. در آن زمان، هیچ کس واقعاً نمی دانست که یک واقعیت مبتنی بر اینترنت (مجازی یا واقعی) چه شکلی خواهد بود، چه برسد به ۲۰ سال بعد .با توجه به این زمینه و با شناختی که از فراجهان دارم که توسط محیط فضای سایبری شکل گرفته است، من متاورس را چیزی شبیه به نوآوری یا انقلابی بودن اینترنت در دهه ۱۹۷۰ نمی‌دانم. بلکه من آن را یک جهش تکاملی می بینم.
مقایسه متاورس آینده با فضای سایبری امروزی، بی شباهت به مقایسه وسایل نقلیه الکترونیکی با خودروهایی نیست که با موتورهای احتراق داخلی حرکت می کنند، ابزارهای پیشرانه بسیار متفاوت هستند، اما مفهوم و حتی بسیاری از اجزای آن یکسان هستند. بنابراین، در حال حاضر، من می‌بینم که متاورس اساساً بخشی از فضای سایبری در سال ۲۰۴۰ است. مسلماً، این فضای مجازی خواهد بود که در آن VR و ابزارهایی مانند هدآپ نمایشگرها به کار، بازی، خرید و غیره شکل می‌دهند و اطلاع‌رسانی می‌کنند.
تغییرات متاورس در فضای سایبری و در بخش‌های زیرساخت اینترنتی موجود، از جمله فناوری‌های متاورس در سال ۲۰۴۰
متاورس همان طور که طرفداران آن پیش بینی می کنند؛ ظهور خواهد کرد؟
دفتر کل توزیع‌شده (معروف به زنجیره بلوکی) را به ارمغان می‌آورد و یا اهمیت آنها را افزایش می‌دهد. این به این دلیل است که واقعیت مجازی به ارزهای مجازی و سایر اشکال حسابداری و مکانیزم های معاملاتی نیاز دارد. بلاک چین یا گونه‌ای از فناوری دفتر کل توزیع‌شده، پایه اولیه تبادل در متاورس خواهد بود.
بسیاری از اندیشمندان حوزه فنآوری معتقدند؛ متاورس تا سال ۲۰۴۰ برای بسیاری از افراد جنبه کاملاً فراگیر در زندگی روزمره خواهد داشت. آن ها با اشاره به این نکته که انسان ها همیشه انگیزه زیادی برای عبور از مرزها و کشف تجربیات جدید برای رسیدن به پیشرفت و بهبود شرایط زندگی روزمره خود و هم چنین دنبال کردن سود و قدرت را دارند؛ بنابراین، حمله و بدبینی های موجود نسبت به تعامل با اختراعات و فناوری های جدید و صرف بودجه فراوان جهت گسترش و تکامل آن را نیز امری عادی تلقی می کنند.
اندرو کخ مدیر اجرایی مؤسسه گاردنر نوشت: «صحبت کردن و نوشتن درباره متاورس در سال ۲۰۲۲ بی شباهت به بحث درباره «اینترنت» در سال ۱۹۷۸ نیست. در آن زمان، هیچ کس واقعاً نمی دانست که یک واقعیت مبتنی بر اینترنت (مجازی یا واقعی) چه شکلی خواهد بود، چه برسد به ۲۰ سال بعد .با توجه به این زمینه و با شناختی که از فراجهان دارم که توسط محیط فضای سایبری شکل گرفته است، من متاورس را چیزی شبیه به نوآوری یا انقلابی بودن اینترنت در دهه ۱۹۷۰ نمی‌دانم.
بلکه من آن را یک جهش تکاملی می بینم. مقایسه متاورس آینده با فضای سایبری امروزی، بی شباهت به مقایسه وسایل نقلیه الکترونیکی با خودروهایی نیست که با موتورهای احتراق داخلی حرکت می کنند، ابزارهای پیشرانه بسیار متفاوت هستند، اما مفهوم و حتی بسیاری از اجزای آن یکسان هستند. بنابراین، در حال حاضر، من می‌بینم که متاورس اساساً بخشی از فضای سایبری در سال ۲۰۴۰ است. مسلماً، این فضای مجازی خواهد بود که در آن VR و ابزارهایی مانند هدآپ نمایشگرها به کار، بازی، خرید و غیره شکل می‌دهند و اطلاع‌رسانی می‌کنند.
تغییرات متاورس در فضای سایبری و در بخش‌های زیرساخت اینترنتی موجود، از جمله فناوری‌های دفتر کل توزیع‌شده (معروف به زنجیره بلوکی) را به ارمغان می‌آورد و یا اهمیت آنها را افزایش می‌دهد. این به این دلیل است که واقعیت مجازی به ارزهای مجازی و سایر اشکال حسابداری و مکانیزم های معاملاتی نیاز دارد. بلاک چین یا گونه‌ای از فناوری دفتر کل توزیع‌شده، پایه اولیه تبادل در متاورس خواهد بود.
شاید مفیدتر و مطمئناً هیجان‌انگیزتر باشد که متاورس را نه به عنوان واقعیت مجازی بلکه به عنوان یک واقعیت جدید در نظر بگیریم. چیزهایی که در آن جا ایجاد می‌شوند و کارهایی که ما انتخاب می‌کنیم در آن جا انجام دهیم، به معنای واقعی، واقعی خواهند بود و در این زمینه می تواند به قلمرویی برای کار و بازی تبدیل شود.
جیم کندی معاون ارشد استراتژی آسوشیتدپرس در پاسخ بهاین سؤال گفت: «این اشتباه است که ظهور متاورس را فقط به عنوان بازتعریفی از شکل جدید زندگی تحت عنوانSecond Life ، یا محدود به دنیای بازی‌ها بدانیم. مهم این نیست که بدانیم هر چیز از کجا شروع می شود، بلکه این است که بدانیم در نهایت به کجا ختم می شود.
شاید مفیدتر و مطمئناً هیجان‌انگیزتر باشد که متاورس را نه به عنوان واقعیت مجازی، بلکه به عنوان یک واقعیت جدید در نظر بگیریم. چیزهایی که در آن جا ایجاد می‌شوند و کارهایی که ما انتخاب می‌کنیم در آن جا انجام دهیم، به معنای واقعی، واقعی خواهند بود و در این زمینه می تواند به قلمرویی برای کار و بازی تبدیل شود.
انواع شبیه سازی، دوره های آموزشی و رویدادهای مجازی اولین فرصت های آشکار برای کشف هستند. تولید محتوای همه جانبه جدید برای مصرف کنندگان فرصتی بزرگ برای ارائه دهندگان سرگرمی، ورزش و اخبار است. عامل محدودکننده در ابتدا تجهیزات مورد نیاز است. هدست ها و گوشی ها احتمالا ما را به پذیرش همگانی و فراگیر سوق نمی دهند.
اما ادغام با سایر دستگاه‌ها یا ارائه‌هایی که می‌توانند در فضاهای واقعی از طریق دستگاه‌های تلفن همراه یا دستگاه‌های تلویزیون نسل بعدی پخش شوند، می‌تواند دسترسی را خیلی سریع همگانی کند و البته، دنیای جدید مکانی برای ایجاد مالکیت فکری جدید خواهد بود که نه تنها قابل مشاهده، بلکه قابل خرید و فروش است. این همان جایی است که بلاک چین وارد می شود.
آیمار ژان کریستین، دانشیار مطالعات ارتباطی در دانشگاه نورث وسترن و مشاور مرکز مطالعات دیجیتالی نژادهای انتقادی، پیش‌بینی کرد: «متارورس همان مسیر توسعه و تکامل اینترنت است، مانند: Web بر اساس فناوری بلاک چین، Web۳ تکامل بعدی وب است که امکان ایمن سازی اطلاعات و داده ها را به روشی غیرمتمرکز فراهم می کند. این مبنایی برای توانایی پلتفرم‌ها و افراد برای غوطه‌ور شدن در اینترنت از هر مکانی است و حرکت غیرمتمرکز داده‌ها را امن‌تر می‌کند. این «غوطه‌ور شدن» تنها شامل استفاده از هدست‌های واقعیت مجازی نمی‌شود. زیرا همه دستگاه‌های ما قادر خواهند بود به طور مؤثرتر و ایمن‌تر، داده‌ها را انتقال، ذخیره و تولید کنند.
جان مک‌نات، استاد بازنشسته سیاست‌گذاری عمومی و مدیریت در دانشگاه دلاور، می گوید: «تا حدی می‌توانید بسیاری از آن را در زندگی امروز ما ببینید. این بیش تر یک تعریف مجدد از چگونگی وقوع زندگی خواهد بود تا یک دگرگونی تکنولوژیک.
تری هورتون، بنیانگذار و مدیر عامل شرکتFuturePath LLC، امیدوار است پیش بینی کند: «ما در آینده زندگی خود را در دنیای مجازی سه بعدی تجربه خواهیم کرد. متاورس نحوه و مکان کار، یادگیری، معاشرت، سرگرمی، مسافرت و شرکت در فعالیت های روزانه را تسهیل و مرز بین دنیای مجازی و دنیای فیزیکی را محو خواهد کرد. در حالی که نمی‌توانیم آینده را به‌طور کامل پیش‌بینی کنیم، شاخص‌هایی وجود دارد که تا سال ۲۰۴۰ دنیای کار به‌طور فوق‌العاده‌ای متحول خواهد شد.
تأثیر آن بر کارفرمایان و کارگران عمیق خواهد بود. در دنیای آینده، کارگران نه تنها از راه دور کار خواهند کرد، بلکه می توانند در هر نقطه از جهان «تلپورت» کنند و کار را در مکان های سه بعدی مجازی مورد علاقه خود تجربه کنند. کارگران توانایی طراحی آواتارها و هولوگرام های خود را خواهند داشت.VR، AR، MR، AIو سایر فناوری‌های آینده‌نگر که این تعاملات را امکان‌پذیر می‌کنند، چنان پیشرفته خواهند بود که تعاملات در متاورس، کاملا تقلیدی از دنیای فیزیکی خواهد بود،
Dirk Lueth ، یکی از بنیان گذاران و یکی از مدیران اجراییUpland ، یکی از بزرگ ترین و پویاترین پلتفرم های متاورس که به دنیای واقعی نگاشته شده است، نوشت: «متاورس بخشی از زندگی روزمره ما خواهد شد. ما برای سرگرمی به آن جا می رویم، بخش بزرگی از درآمد خود را با ارائه انواع خدمات، فروش اقلام دیجیتال و فیزیکی و معاشرت با دیگران به-دست می آوریم. متاورس همیشه به عنوان یک همراه با ما خواهد بود، فناوری بسته به وضعیت فعلی ما با یک مجموعه ابزار مناسب ما را با آن ارتباط خواهد داد. حتی ممکن است ایمپلنت‌هایی داشته باشیم که دستگاه‌های خارجی را منسوخ کند.
دانیل کاسترو، معاون و مدیر مرکز نوآوری داده در بنیاد فناوری اطلاعات و نوآوری، نوشت: «دیگر خستگی مفرط مفهوم خود را از دست خواهد داد! فضاهای دیجیتالی همه جانبه می تواند تجربه «حضوری» بیشتری را برای افرادی که از راه دور ارتباط برقرار می کنند، ایجاد کند. این امر باعث ایجاد روابط بهتر و ارتباطات سالم تری نسبت به مردم با فناوری امروزی می شود. هم-چنین به افراد اجازه می‌دهد تا کنترل بیش تری بر نحوه نشان دادن خود به جهان داشته باشند، از طریق آواتارها، لباس‌های دیجیتال، مدل مو و غیره، که بیش تر این موارد را مردم خریداری می‌کنند و یک اقتصاد مجازی پررونق برای سازندگان ایجاد می‌کند.
جان راب، مالک و تحلیل گر اصلی در گزارش جهانی چریک‌ها، که تقاطع فناوری، جنگ و سیاست را پوشش می‌دهد، پیش‌بینی کرد: «۲۰۴۰ ترکیبی از AR/VR خواهد داشت، اما بیشتر AR خواهد بود، با برنامه‌هایی که از پوشش‌های دیجیتال روی واقعیت موجود استفاده می‌کنند و این کار به همان سرعتی انجام خواهد شد که روی گوشی‌های هوشمند انجام شد، اما با تاثیری چند برابر عرضه می‌شود. تا سال ۲۰۴۰، این مرکز برای کار و زندگی خصوصی بیش از ۳ میلیارد نفر خواهد بود. تا آن زمان نیم میلیارد نفر از کار، فروش و غیره در این محیط امرار معاش خواهند کرد.
جیم ویت، استاد جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی و مدیر مؤسسه تحقیقات مهاجرت در دانشگاه جورج میسون، می گوید: «در این راه گام‌های نادرستی وجود خواهد داشت (مثلاً، عینک گوگل)، اما ماوراء جهان باقی می‌ماند. این واقعیت که در متاورس می‌توانید چیزهایی را تجربه کنید که در «زندگی اول» شما ممکن نیست، هم نوید و هم خطراتش را نشان می‌دهد. بسیاری از مردم برای اولین بار قدرت متاورس را در جامعه آنلاین Second Life مشاهده خواهند کرد، کاری که قبلا دانشمندان رایانه با استفاده از سخت افزار و نرم افزار تخصصی گران قیمت، تجربیات VR را در آزمایشگاه ها ایجاد می کردند.
گری مارکیونینی، رئیس دانشکده اطلاعات و علوم کتابداری دانشگاه کارولینای شمالی-چپل هیل، پاسخ داد: «انسان ها ذاتاً تمایل دارند تا تجربیات کار و بازی را روز به روز گسترش دهند. این تمایلات با توجه به ویژگی های جسمی، روانی، روحی و اقتصادی افراد و جوامع متفاوت است. فنآوری هایی که کار و بازی را مؤثرتر و سرگرم کننده تر می کند، علاقه و سرمایه گذاری را به خود جلب می کنند. فناوری‌های متاورس انواع بسیار زیادی از کاربرد و شخصی‌سازی را ارائه می‌دهند که از تقویت شناختی گرفته تا غوطه‌ور شدن شدید احساسی و فرار شدید را شامل می‌شود.
این فناوری به پیشرفت خود ادامه خواهد داد و برای بخش‌های بزرگ‌تری از مردم در دسترس‌تر خواهد بود و مردم مطمئناً از آن برای کار هوشمندانه‌تر یا سرگرم کردن خود یا فراموشی دنیای واقعی استفاده خواهند کرد. اثرات این امر از بسیار مثبت تا بسیار مخرب برای افراد و جامعه متفاوت خواهد بود. من نگران تجزیه، دست کاری و کنترل توسط منافع قدرتمند و اتلاف منابع انسانی و محیطی هستم، اما هم چنان به افراد و ارگانیسم جمعی بشریت برای سازگاری و یافتن تعادل در طول نسل ها اعتقاد دارم.
گری آرلن، مدیر Arlen Communications، معتقد است: «متاورس مجموعه‌ای از برنامه‌ها و همگرایی بسیاری از فناوری‌ها است برای ایجاد یک محیط سایبری جایگزین، با هدف ایجاد تغییراتی برای سرگرمی، اجتماعی شدن و موقعیت‌های سازمانی. از جمله نکات مثبت دنیای متاورس، دسترسی به افراد و موقعیت هایی است که در زندگی واقعی دشوار یا غیرممکن است، یا همان رفتن به مکان های مجازی، اگر کارفرمایان، تأمین‌کنندگان خدمات حرفه‌ای، منابع مالی، خدمات دولتی و سایر مؤسسات ما را ملزم به استفاده از چنین محیط‌های سایبری کنند، احتمالاً همه ما باید تا حدی با آن همراهی کنیم. من انتظار دارم فعالیت های متاورسی قابل توجهی در دسته های سازمانی مانند مراقبت های بهداشتی، پزشکی، املاک و مستغلات،ساخت و ساز، آموزش، تولید، هوافضا و خرده فروشی انجام شود.
یک پروفسور بازنشسته ارتباطات نوشت: «مشوق‌هایی که احتمالاً ماهیت یک متاورس را در سال ۲۰۴۰ شکل می‌دهند، با بسیاری از عوامل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، جغرافیایی ناشی از تغییرات آب و هوایی و سطح زمین ساختی در هم تنیده خواهند شد. متاورس با چند میلیارد دلار بیش تر به هنر، سرگرمی، ورزش، سفر مجازی و ارائه مراقبت های بهداشتی و آموزش ماهیت جدیدی خواهد بخشید.
جوزپه ریوا، مدیر آزمایشگاه فناوری انسانی در دانشگاه Cattolica del Sacro Cuore در میلان، ایتالیا، ۲۰ سال است که استفاده از واقعیت مجازی در سلامت روان را مطالعه کرده است. او معتقد است: «یکی از مشکلات کلیدی استفاده از فناوری و رسانه‌های اجتماعی امروزه این است که آنها حس اجتماعی ما را از بین می‌برند، آن ها فاصله بین افراد در حال ارتباط آنلاین را کاهش می دهند. تحقیقات نشان می‌دهد که در طول محدودیت‌هایCOVID-۱۹، افرادی که آموزش از راه دور را تجربه می‌کنند و کار می‌کنند، احساس خستگی، اضطراب، نگرانی و ناراحتی بیش تری می‌کنند.
این نوع تجربیات منجر به تنهایی و فردگرایی بیش تر می شوند. این امیدواری وجود دارد که متاورس آینده، با پل زدن دامنه‌های دیجیتال و فیزیکی با استفاده از VR و AR، در واقع جوامع ترکیبی ایجاد کند که در آنها از نظر عصبی همان مکانیسم‌های همگام‌سازی را که در مکان‌های فیزیکی واقعی احساس می‌کنیم، بدون محدودیت‌هایی که امروزه فضاهای آنلاین دارند، احساس کنیم. به یک معنا، ما دیگر جدایی دنیای فیزیکی و دیجیتال را تجربه نخواهیم کرد. ما احساس خواهیم کرد که در یک محیط ترکیبی با محدودیت‌های اندک در حال کار و یادگیری هستیم. بدیهی است که این امر آن چه را که ما «واقعی» می‌دانیم، نیز تغییر می‌دهد، زیرا هر چیز دیجیتالی به اندازه چیزهای فیزیکی در ذهن ما واقعی خواهد بود. تغییرات قابل توجهی در دیدگاه ما نسبت به واقعیت ایجاد خواهد شد.
چهار دلیلی که این متخصصان انتظار دارند تا سال ۲۰۴۰ واقعیت توسعه یافته و متاورس پیشرفت قابل توجهی داشته باشند عبارتند از:
انگیزه های سود باعث سرمایه گذاری قابل توجهی در پیش برد این ابزارها می شود؛ شاید مفیدتر و مطمئناً هیجان‌انگیزتر باشد که متاورس را نه به عنوان واقعیت مجازی بلکه به عنوان یک واقعیت جدید در نظر بگیریم. چیزهایی که در آن جا ایجاد می‌شوند و کارهایی که ما انتخاب می‌کنیم در آن جا انجام دهیم، به معنای واقعی، واقعی خواهند بود و در این زمینه می تواند به قلمرویی برای کار و بازی تبدیل شود.
در مقایسه با امروز، افراد بیش تری به متاورس دسترسی خواهند داشت؛ جیم کندی معاون ارشد استراتژی آسوشیتدپرس در پاسخ به این سؤال گفت: «این اشتباه است که ظهور متاورس را فقط به عنوان بازتعریفی از شکل جدید زندگی تحت عنوانSecond Life ، یا محدود به دنیای بازی‌ها بدانیم. مهم این نیست که بدانیم هر چیز از کجا شروع می شود، بلکه این است که بدانیم در نهایت به کجا ختم می شود.
شاید مفیدتر و مطمئناً هیجان‌انگیزتر باشد که متاورس را نه به عنوان واقعیت مجازی، بلکه به عنوان یک واقعیت جدید در نظر بگیریم. چیزهایی که در آن جا ایجاد می‌شوند و کارهایی که ما انتخاب می‌کنیم در آن جا انجام دهیم، به معنای واقعی، واقعی خواهند بود و در این زمینه می تواند به قلمرویی برای کار و بازی تبدیل شود. انواع شبیه سازی، دوره های آموزشی و رویدادهای مجازی اولین فرصت های آشکار برای کشف هستند.
تولید محتوای همه جانبه جدید برای مصرف کنندگان فرصتی بزرگ برای ارائه دهندگان سرگرمی، ورزش و اخبار است. عامل محدودکننده در ابتدا تجهیزات مورد نیاز است. هدست ها و گوشی ها احتمالا ما را به پذیرش همگانی و فراگیر سوق نمی دهند. اما ادغام با سایر دستگاه‌ها یا ارائه‌هایی که می‌توانند در فضاهای واقعی از طریق دستگاه‌های تلفن همراه یا دستگاه‌های تلویزیون نسل بعدی پخش شوند، می‌تواند دسترسی را خیلی سریع همگانی کند و البته، دنیای جدید مکانی برای ایجاد مالکیت فکری جدید خواهد بود که نه تنها قابل مشاهده، بلکه قابل خرید و فروش است. این همان جایی است که بلاک چین وارد می شود.
تا سال ۲۰۴۰ امکان ایجاد یک ابر وجه غوطه ور وجود دارد؛ آیمار ژان کریستین، دانشیار مطالعات ارتباطی در دانشگاه نورث وسترن و مشاور مرکز مطالعات دیجیتالی نژادهای انتقادی، پیش‌بینی کرد: «متارورس همان مسیر توسعه و تکامل اینترنت است، مانند: Web بر اساس فناوری بلاک چین، Web۳ تکامل بعدی وب است که امکان ایمن سازی اطلاعات و داده ها را به روشی غیرمتمرکز فراهم می کند. این مبنایی برای توانایی پلتفرم‌ها و افراد برای غوطه‌ور شدن در اینترنت از هر مکانی است و حرکت غیرمتمرکز داده‌ها را امن‌تر می‌کند. این «غوطه‌ور شدن» تنها شامل استفاده از هدست‌های واقعیت مجازی نمی‌شود. زیرا همه دستگاه‌های ما قادر خواهند بود به طور مؤثرتر و ایمن‌تر، داده‌ها را انتقال، ذخیره و تولید کنند.
همه‌گیری و توسعه XR. جان مک‌نات، استاد بازنشسته سیاست‌گذاری عمومی و مدیریت در دانشگاه دلاور، می گوید: «تا حدی می‌توانید بسیاری از آن را در زندگی امروز ما ببینید. این بیش تر یک تعریف مجدد از چگونگی وقوع زندگی خواهد بود تا یک دگرگونی تکنولوژیک.
تری هورتون، بنیانگذار و مدیر عامل شرکتFuturePath LLC، امیدوار است پیش بینی کند: «ما در آینده زندگی خود را در دنیای مجازی سه بعدی تجربه خواهیم کرد. متاورس نحوه و مکان کار، یادگیری، معاشرت، سرگرمی، مسافرت و شرکت در فعالیت های روزانه را تسهیل و مرز بین دنیای مجازی و دنیای فیزیکی را محو خواهد کرد. در حالی که نمی‌توانیم آینده را به‌طور کامل پیش‌بینی کنیم، شاخص‌هایی وجود دارد که تا سال ۲۰۴۰ دنیای کار به‌طور فوق‌العاده‌ای متحول خواهد شد.
تأثیر آن بر کارفرمایان و کارگران عمیق خواهد بود. در دنیای آینده، کارگران نه تنها از راه دور کار خواهند کرد، بلکه می توانند در هر نقطه از جهان «تلپورت» کنند و کار را در مکان های سه بعدی مجازی مورد علاقه خود تجربه کنند. کارگران توانایی طراحی آواتارها و هولوگرام های خود را خواهند داشت.VR، AR، MR، AIو سایر فناوری‌های آینده‌نگر که این تعاملات را امکان‌پذیر می‌کنند، چنان پیشرفته خواهند بود که تعاملات در متاورس، کاملا تقلیدی از دنیای فیزیکی خواهد بود،
Dirk Lueth ، یکی از بنیان گذاران و یکی از مدیران اجراییUpland ، یکی از بزرگ ترین و پویاترین پلتفرم های متاورس که به دنیای واقعی نگاشته شده است، نوشت: «متاورس بخشی از زندگی روزمره ما خواهد شد. ما برای سرگرمی به آن جا می رویم، بخش بزرگی از درآمد خود را با ارائه انواع خدمات، فروش اقلام دیجیتال و فیزیکی و معاشرت با دیگران به-دست می آوریم. متاورس همیشه به عنوان یک همراه با ما خواهد بود، فناوری بسته به وضعیت فعلی ما با یک مجموعه ابزار مناسب ما را با آن ارتباط خواهد داد. حتی ممکن است ایمپلنت‌هایی داشته باشیم که دستگاه‌های خارجی را منسوخ کند.
دانیل کاسترو، معاون و مدیر مرکز نوآوری داده در بنیاد فناوری اطلاعات و نوآوری، نوشت: «دیگر خستگی مفرط مفهوم خود را از دست خواهد داد! فضاهای دیجیتالی همه جانبه می تواند تجربه «حضوری» بیشتری را برای افرادی که از راه دور ارتباط برقرار می کنند، ایجاد کند. این امر باعث ایجاد روابط بهتر و ارتباطات سالم تری نسبت به مردم با فناوری امروزی می شود. هم-چنین به افراد اجازه می‌دهد تا کنترل بیش تری بر نحوه نشان دادن خود به جهان داشته باشند، از طریق آواتارها، لباس‌های دیجیتال، مدل مو و غیره، که بیش تر این موارد را مردم خریداری می‌کنند و یک اقتصاد مجازی پررونق برای سازندگان ایجاد می‌کند.
جان راب، مالک و تحلیل گر اصلی در گزارش جهانی چریک‌ها، که تقاطع فناوری، جنگ و سیاست را پوشش می‌دهد، پیش‌بینی کرد: «۲۰۴۰ ترکیبی از AR/VR خواهد داشت، اما بیشتر AR خواهد بود، با برنامه‌هایی که از پوشش‌های دیجیتال روی واقعیت موجود استفاده می‌کنند و این کار به همان سرعتی انجام خواهد شد که روی گوشی‌های هوشمند انجام شد، اما با تاثیری چند برابر عرضه می‌شود. تا سال ۲۰۴۰، این مرکز برای کار و زندگی خصوصی بیش از ۳ میلیارد نفر خواهد بود. تا آن زمان نیم میلیارد نفر از کار، فروش و غیره در این محیط امرار معاش خواهند کرد.
جیم ویت، استاد جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی و مدیر مؤسسه تحقیقات مهاجرت در دانشگاه جورج میسون، می گوید: «در این راه گام‌های نادرستی وجود خواهد داشت (مثلاً، عینک گوگل)، اما ماوراء جهان باقی می‌ماند. این واقعیت که در متاورس می‌توانید چیزهایی را تجربه کنید که در «زندگی اول» شما ممکن نیست، هم نوید و هم خطراتش را نشان می‌دهد. بسیاری از مردم برای اولین بار قدرت متاورس را در جامعه آنلاین Second Life مشاهده خواهند کرد، کاری که قبلا دانشمندان رایانه با استفاده از سخت افزار و نرم افزار تخصصی گران قیمت، تجربیات VR را در آزمایشگاه ها ایجاد می کردند.
گری مارکیونینی، رئیس دانشکده اطلاعات و علوم کتابداری دانشگاه کارولینای شمالی-چپل هیل، پاسخ داد: «انسان ها ذاتاً تمایل دارند تا تجربیات کار و بازی را روز به روز گسترش دهند. این تمایلات با توجه به ویژگی های جسمی، روانی، روحی و اقتصادی افراد و جوامع متفاوت است. فنآوری هایی که کار و بازی را مؤثرتر و سرگرم کننده تر می کند، علاقه و سرمایه گذاری را به خود جلب می کنند. فناوری‌های متاورس انواع بسیار زیادی از کاربرد و شخصی‌سازی را ارائه می‌دهند که از تقویت شناختی گرفته تا غوطه‌ور شدن شدید احساسی و فرار شدید را شامل می‌شود.
این فناوری به پیشرفت خود ادامه خواهد داد و برای بخش‌های بزرگ‌تری از مردم در دسترس‌تر خواهد بود و مردم مطمئناً از آن برای کار هوشمندانه‌تر یا سرگرم کردن خود یا فراموشی دنیای واقعی استفاده خواهند کرد. اثرات این امر از بسیار مثبت تا بسیار مخرب برای افراد و جامعه متفاوت خواهد بود. من نگران تجزیه، دست کاری و کنترل توسط منافع قدرتمند و اتلاف منابع انسانی و محیطی هستم، اما هم چنان به افراد و ارگانیسم جمعی بشریت برای سازگاری و یافتن تعادل در طول نسل ها اعتقاد دارم.
گری آرلن، مدیر Arlen Communications، معتقد است: «متاورس مجموعه‌ای از برنامه‌ها و همگرایی بسیاری از فناوری‌ها است برای ایجاد یک محیط سایبری جایگزین، با هدف ایجاد تغییراتی برای سرگرمی، اجتماعی شدن و موقعیت‌های سازمانی. از جمله نکات مثبت دنیای متاورس، دسترسی به افراد و موقعیت هایی است که در زندگی واقعی دشوار یا غیرممکن است، یا همان رفتن به مکان های مجازی، اگر کارفرمایان، تأمین‌کنندگان خدمات حرفه‌ای، منابع مالی، خدمات دولتی و سایر مؤسسات ما را ملزم به استفاده از چنین محیط‌های سایبری کنند، احتمالاً همه ما باید تا حدی با آن همراهی کنیم. من انتظار دارم فعالیت های متاورسی قابل توجهی در دسته های سازمانی مانند مراقبت های بهداشتی، پزشکی، املاک و مستغلات،ساخت و ساز، آموزش، تولید، هوافضا و خرده فروشی انجام شود.
یک پروفسور بازنشسته ارتباطات نوشت: «مشوق‌هایی که احتمالاً ماهیت یک متاورس را در سال ۲۰۴۰ شکل می‌دهند، با بسیاری از عوامل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، جغرافیایی ناشی از تغییرات آب و هوایی و سطح زمین ساختی در هم تنیده خواهند شد. متاورس با چند میلیارد دلار بیش تر به هنر، سرگرمی، ورزش، سفر مجازی و ارائه مراقبت های بهداشتی و آموزش ماهیت جدیدی خواهد بخشید.
جوزپه ریوا، مدیر آزمایشگاه فناوری انسانی در دانشگاه Cattolica del Sacro Cuore در میلان، ایتالیا، ۲۰ سال است که استفاده از واقعیت مجازی در سلامت روان را مطالعه کرده است. او معتقد است: «یکی از مشکلات کلیدی استفاده از فناوری و رسانه‌های اجتماعی امروزه این است که آنها حس اجتماعی ما را از بین می‌برند، آن ها فاصله بین افراد در حال ارتباط آنلاین را کاهش می دهند.
تحقیقات نشان می‌دهد که در طول محدودیت‌هایCOVID-۱۹، افرادی که آموزش از راه دور را تجربه می‌کنند و کار می‌کنند، احساس خستگی، اضطراب، نگرانی و ناراحتی بیش تری می‌کنند. این نوع تجربیات منجر به تنهایی و فردگرایی بیش تر می شوند. این امیدواری وجود دارد که متاورس آینده، با پل زدن دامنه‌های دیجیتال و فیزیکی با استفاده از VR و AR، در واقع جوامع ترکیبی ایجاد کند که در آنها از نظر عصبی همان مکانیسم‌های همگام‌سازی را که در مکان‌های فیزیکی واقعی احساس می‌کنیم، بدون محدودیت‌هایی که امروزه فضاهای آنلاین دارند، احساس کنیم. به یک معنا، ما دیگر جدایی دنیای فیزیکی و دیجیتال را تجربه نخواهیم کرد.
ما احساس خواهیم کرد که در یک محیط ترکیبی با محدودیت‌های اندک در حال کار و یادگیری هستیم. بدیهی است که این امر آن چه را که ما «واقعی» می‌دانیم، نیز تغییر می‌دهد، زیرا هر چیز دیجیتالی به اندازه چیزهای فیزیکی در ذهن ما واقعی خواهد بود. تغییرات قابل توجهی در دیدگاه ما نسبت به واقعیت ایجاد خواهد شد.
چهار دلیلی که این متخصصان انتظار دارند تا سال ۲۰۴۰ واقعیت توسع یافته و متاورس پیشرفت قابل توجهی داشته باشند عبارتند از:
انگیزه های سود باعث سرمایه گذاری قابل توجهی در پیش برد این ابزارها می شود؛
در مقایسه با امروز، افراد بیش تری به متاورس دسترسی خواهند داشت؛
تا سال ۲۰۴۰ امکان ایجاد یک ابر وجه غوطه ور وجود دارد؛
همه‌گیری و توسعه XR.
/مخابرات منطقه فارس
برچسب ها :